24 juni 2017: Lécluse-Arras (28 km)

-
We namen de trein van Arras naar Douai en vanuit Douai namen we dan de bus naar Lécluse.
Aangezien de vroegste bus vanuit Douai naar Lécluse pas vertrok om 12h22, moesten we in Arras pas iets na elf uur de trein naar Douai nemen. We parkeerden onze wagen onmiddellijk bij het eindpunt van de tocht aan de boorden van de Scarpe in het noorden van Arras (Saint-Nicolas) en namen ruim de tijd om door de binnenstad van Arras naar het station te wandelen en de stad te verkennen. Op zaterdag is het marktdag in Arras en er was dus heel wat volk. Dit was mijn eerste kennismaking met de hoofdstad van het departement Pas-de-Calais en de eerste indruk was heel positief: een warme, gezellige stad met enkele mooie pleinen: Place des Héros en Grand’Place en zeker niet te vergeten: het stadhuis en Belfort.
We startten onze tocht dus pas om halftwee in Lécluse in de vallei van de Sensée. Via Sailly-en-Ostrévent stapten we naar Boiry-Notre-Dame. Onderweg passeerden we “Les Bonnettes”: een mysterieuze plek. Boven op een kleine bult in het landschap tussen Sailly en Boiry-Notre-Dame staan hier een aantal in een ronde opgestelde stenen. Stonehenge in miniatuur? Ik herinnerde me deze plek van een tocht uit 2012 (zie verslag).
In Boiry-Notre-Dame pauzeerden we eventjes in het café van de camping. Via een mooie veldweg ging het daarna bergop naar het wat hoger gelegen Monchy-le-Preux. In het dorpje staat een “Caribou” ter ere van de “Newfoundlanders” die hier in de omgeving sneuvelden tijdens de eerste Wereldoorlog. Ik vind het alleszins een prachtig gedenkteken en monument : een trotse kariboe van brons boven op een rots. Wat verderop tussen de velden liggen enkele Britse militaire begraafplaatsen, de eerste zichtbare littekens van de oorlog die we passeerden langs de GR121. Monchy-le-Preux ligt op een heuvel in de vallei van de Sensée en de Scarpe op amper tien kilometer van Arras en was dus strategisch belangrijk. Tijdens de oorlog woedde er een hevige stijd rond Arras, dat het hard te verduren kreeg en bijna volledig werd vernield. Voor ons beneden in de vallei van de Scarpe zagen we het kerkje van Fampoux. We passeerden eerst nog de drukke autoweg A1 (Lille-Paris) en de TGV-lijn richting Paris.
Vanuit Fampoux stapten we langs de oevers van de Scarpe naar Arras via Athies en Saint-Laurent-Blangy.










Locatie: Lécluse, Frankrijk

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wandelnetwerk Pays de Cassel

-
Afbeelding
Net over de grens ligt in Frans-Vlaanderen een mooi wandelgebied rond de 176 meter hoge Mont Cassel (Kasselberg), de hoogste heuvel van de Westhoek. Boven op deze heuvel ligt fier het stadje Cassel en men kan er genieten van mooie vergezichten over het vlakke Houtland. Dit stukje Vlaanderen werd in 1677 na de slag bij Cassel (slag aan de Peene) definitief door Frankrijk veroverd, maar tal van zaken zoals leeuwenvlaggen, naambordjes en plaatsnamen herinneren nog aan het Vlaamse verleden van deze streek. In het weekend van 18 en 19 april wordt in Cassel het nieuwe wandelnetwerk "Pays de Cassel" officieel geopend en ingewandeld. Men kan er de kaart van het 216 km lange wandelnetwerk kopen en deelnemen aan groepswandelingen vanuit Cassel of Steenvoorde (enkel op zondag 19 april) en zo deze mooie regio ontdekken. Voor meer informatie over dit evenement :  www.opstapinnoord-frankrijk.com Wie het Pays de Flandre wil verkennen kan volgende site raadplegen :  www.frans-v
Read more »

vanuit Westouter over de frontiere naar Boeschepe

-
Afbeelding
Wandeling over het grensoverschrijdend wandelnetwerk Heuvelland-Monts de Flandres. Ik startte mijn tocht vanuit Westouter, een mooi dorpje in het West-Vlaamse Heuvelland, gelegen aan de voet van de heuvelrug gevormd door de Rode en Zwarte Berg. Ik kwam weldra over de “Frontiere”, zoals de grens tussen Frankrijk en België hier wordt genoemd. Het herfstzonnetje deed deugd en weldra kon ik verder wandelen in “korte” mouwen. In de verte zag ik de torens van Poperinge, het Helleketelbos, de kerk van het grensdorpje Abeele en de Mont des Cats. In het Noord-Franse dorpje Boeschepe pauzeerde ik eventjes in het café rechtover de kerk. Het was tijd voor de “apero” er was dus heel wat volk. Ik werd met een warme handdruk vriendelijk begroet door de binnenkomende klanten. Aan de voet van de Boeschepeberg staat een windmolen: de “Ondankmeulen”. In het “Estaminet de Vierpot” naast de molen kan men iets eten of drinken. Via de Boeschepeberg en de Kokereelberg stapte ik terug naar Westouter.
Read more »