Wandelen over de "Schreve"

Wandeling via het grensoverschrijdend wandelnetwerk Ijzervallei Ik startte vanuit het grens- , brouwers- en kunstenaarsdorp Watou, dat ook wel “het dorp van hoge gisting” wordt genoemd. Via de wandelknooppunten stapte ik “over de frontiere” naar Herzeele. Vanuit Herzeele wandelde ik terug naar Watou via Houtkerque. Ik stak de grens over in de Warandestraat. De Heidebeek of Ey-Becke, een riviertje dat nabij Haringe in de Ijzer uitmondt, vormt hier sedert 1677 de grens tussen België en la douce France. In 2017 wandelde ik van Roesbrugge naar Herzeele via de GR130 of GR Ijzer . Mijn verslag van deze tocht kun je hier nalezen: over de GR130 naar Herzeele . In Houtkerque pauzeerde ik eventjes bij Gisèle in het kleine volkscafé “Au Saint Eloi”. Ik bestelde er een “Picon Vin Blanc”, het drankje van de grensstreek . Gisèle verklapte mij dat ze reeds 61 jaar het café runde en dat ze dit bleef doen voor het gezelschap. Dit was haar leven. Ze houdt er niet van om alleen te zijn. Vroeger h

Wandeling door de mijnstreek in de omgeving van het Noord-Franse Lens. Her en der verspreid in het landschap van Lens liggen er nog slakkenbergen, restanten van de vroegere steenkoolmijnen. We wandelden vanuit Annay via Pont-à-Vendin naar Estevelles. Hier ligt de immense terril nr 98 van de mijn 24/25. Niemand anders dan Pierre Bachelet slaagde er in om in zijn chanson “Les Corons” het miserabele bestaan en het harde labeur van de mijnwerkers in deze streek te verwoorden. Mijn fotoreportage: Annay (FR) 24 februari 2019  Pierre Bachelet: Au nord, c’étaient les corons La terre c’était le charbon Le ciel c’était l’horizon Les hommes des mineurs de fond

Wandelen door de duinen en op het strand langs beide kanten van de Frontiere. De weerman voorspelde het beste en ook het droogste weer voor het noordwesten. Aldus trok ik naar het grensdorpje Adinkerke in het uiterste noorden van de Westhoek. Ik had een tocht voorbereid via het grensoverschrijdende wandelnetwerk aan de kust en deze op mijn GPS opgeladen. De parking van het bezoekerscentrum Duinpanne was mijn vertrekpunt. Ik stapte eerst door de Oosthoekduinen en het Calmeynbos en volgde een tijdje het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke. Ondertussen kreeg ik een regenbui over mij heen. Ik mocht van geluk spreken want het bleef bij die ene plensbui. Bij de Maerebrug bereikte ik de grens. In een café nabij de vroegere douanepost dronk ik een koffie. Hier raakte ik het goede spoor kwijt. Het pad liep via de vroegere spoorweg door de “Dunes du Perroquet” maar ik bleef de drukke weg tussen Adinkerke en Bray-Dunes volgen. Wat verderop vond ik uiteindelijk toch een doorgang naar het duingebied

Ook vandaag was het prachtig wandelweer. Het was genieten van het deugddoende winterzonnetje. Ik had me blijkbaar wat te warm ingeduffeld want het overgrote deel van de tocht kon ik mijn jas uitlaten. De tocht vertrok van Zuytpeene, een klein dorpje nabij Cassel. Ik wandelde van Zuytpeene naar Noordpeene door de vallei van de Peenebeek. Hier tussen de twee dorpjes werd in april 1677 een veldslag uitgevochten tussen het leger van Lodewijk XIV en het leger van de Verenigde Nederlanden: de Derde Slag bij Cassel of ook de Slag aan de Peene. Het Franse leger was de overwinnaar waardoor een groot stuk van Vlaanderen aan Frankrijk werd gehecht. Hier in de Franse Westhoek herinneren nog veel plaatsnamen aan dit Vlaamse verleden. In Noordpeene kan men het “ Maison de la Bataille ” bezoeken.Vanuit Noordpeene stapte ik verder naar Buysscheure. Tussen Noordpeene en Buysscheure trekt de TGV-lijn tussen Lille en Calais en Londen een streep door het landschap. Geregeld raasde en denderde een T

Georganiseerde wandeling door de wandelclub van Biache-Saint-Vaast: La Balade Biachoise De wandeltocht trok door de vallei van de Scarpe en door het open, golvende landschap van deze streek ten oosten van Arras. Langs de Scarpe tussen Biache-Saint-Vaast en Arras zijn er heel wat moerassen en visvijvers. We stapten ook rond het “Lac Bleu”, een vroegere kalksteengroeve. Het meer wordt gebruikt als duikplaats en kreeg de naam “Lac Bleu” omdat de krijtondergrond voor een speciale blauwe kleur zorgt. Op de parking waren duikers zich aan het omkleden. Ook in het noorden van Frankrijk is het jachtseizoen volop bezig. Geregeld weergalmden schoten uit jachtgeweren en hier en daar zagen we groepjes jagers met hun honden door de akkers en velden struinen jagend op wild. Op weg naar Pelves werden we aangesproken door een man in een voorbijrijdende wagen. Hij raadde ons nogal nors en bazig aan om tijdens een wandeling in het jachtseizoen steeds fluorescerende kledij aan te trekken zodat men

Wandeling over het grensoverschrijdend wandelnetwerk Heuvelland-Monts de Flandres. Ik startte mijn tocht vanuit Westouter, een mooi dorpje in het West-Vlaamse Heuvelland, gelegen aan de voet van de heuvelrug gevormd door de Rode en Zwarte Berg. Ik kwam weldra over de “Frontiere”, zoals de grens tussen Frankrijk en België hier wordt genoemd. Het herfstzonnetje deed deugd en weldra kon ik verder wandelen in “korte” mouwen. In de verte zag ik de torens van Poperinge, het Helleketelbos, de kerk van het grensdorpje Abeele en de Mont des Cats. In het Noord-Franse dorpje Boeschepe pauzeerde ik eventjes in het café rechtover de kerk. Het was tijd voor de “apero” er was dus heel wat volk. Ik werd met een warme handdruk vriendelijk begroet door de binnenkomende klanten. Aan de voet van de Boeschepeberg staat een windmolen: de “Ondankmeulen”. In het “Estaminet de Vierpot” naast de molen kan men iets eten of drinken. Via de Boeschepeberg en de Kokereelberg stapte ik terug naar Westouter.