over het strand en door de duinen naar Bray-Dunes en Zuydcoote
Wandelen door de duinen en op het strand langs beide kanten van de Frontiere.
De weerman voorspelde het beste en ook het droogste weer voor het noordwesten. Aldus trok ik naar het grensdorpje Adinkerke in het uiterste noorden van de Westhoek. Ik had een tocht voorbereid via het grensoverschrijdende wandelnetwerk aan de kust en deze op mijn GPS opgeladen.
De parking van het bezoekerscentrum Duinpanne was mijn vertrekpunt. Ik stapte eerst door de Oosthoekduinen en het Calmeynbos en volgde een tijdje het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke. Ondertussen kreeg ik een regenbui over mij heen. Ik mocht van geluk spreken want het bleef bij die ene plensbui. Bij de Maerebrug bereikte ik de grens. In een café nabij de vroegere douanepost dronk ik een koffie.
Hier raakte ik het goede spoor kwijt. Het pad liep via de vroegere spoorweg door de “Dunes du Perroquet” maar ik bleef de drukke weg tussen Adinkerke en Bray-Dunes volgen. Wat verderop vond ik uiteindelijk toch een doorgang naar het duingebied. Mijn GPS bracht mij tot bij het goede spoor. Net voor Bray-Dunes klom ik tot boven op een hoge duin waar het “Calvaire des Marins” staat.
Ik stapte door de straten van de badplaats en kwam uit bij het duingebied “Dune Marchand”. Het pad leidde mij door de duinen tot Zuydcoote. Her en der verpreid in de duinen en langs het strand liggen hier nog restanten van bunkers die deel uitmaakten van de Duitse Atlantikwall.
Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog werden van hieruit tijdens de Operatie Dynamo meer dan 300.000 geallieerde soldaten, die in en rond de havenstad Duinkerke door het Duitse leger dreigden omsingeld te geraken, geëvacueerd. Tijdens de operatie vielen heel wat slachtoffers en werden heel wat schepen tot zinken gebracht. Zo ligt voor de kust van Zuydcoote nog steeds het wrak van de “Crested Eagle”. De film “Dunkirk”, die in 2017 in première ging, vertelt het verhaal van deze grootse evacuatieoperatie. Ook de roman “Un Week-end à Zuydcoote”, die zich afspeelt tijden de Operatie Dynamo werd verfilmd.
De parking van het bezoekerscentrum Duinpanne was mijn vertrekpunt. Ik stapte eerst door de Oosthoekduinen en het Calmeynbos en volgde een tijdje het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke. Ondertussen kreeg ik een regenbui over mij heen. Ik mocht van geluk spreken want het bleef bij die ene plensbui. Bij de Maerebrug bereikte ik de grens. In een café nabij de vroegere douanepost dronk ik een koffie.
Hier raakte ik het goede spoor kwijt. Het pad liep via de vroegere spoorweg door de “Dunes du Perroquet” maar ik bleef de drukke weg tussen Adinkerke en Bray-Dunes volgen. Wat verderop vond ik uiteindelijk toch een doorgang naar het duingebied. Mijn GPS bracht mij tot bij het goede spoor. Net voor Bray-Dunes klom ik tot boven op een hoge duin waar het “Calvaire des Marins” staat.
Ik stapte door de straten van de badplaats en kwam uit bij het duingebied “Dune Marchand”. Het pad leidde mij door de duinen tot Zuydcoote. Her en der verpreid in de duinen en langs het strand liggen hier nog restanten van bunkers die deel uitmaakten van de Duitse Atlantikwall.
Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog werden van hieruit tijdens de Operatie Dynamo meer dan 300.000 geallieerde soldaten, die in en rond de havenstad Duinkerke door het Duitse leger dreigden omsingeld te geraken, geëvacueerd. Tijdens de operatie vielen heel wat slachtoffers en werden heel wat schepen tot zinken gebracht. Zo ligt voor de kust van Zuydcoote nog steeds het wrak van de “Crested Eagle”. De film “Dunkirk”, die in 2017 in première ging, vertelt het verhaal van deze grootse evacuatieoperatie. Ook de roman “Un Week-end à Zuydcoote”, die zich afspeelt tijden de Operatie Dynamo werd verfilmd.
Vanuit Zuydcoote wandelde ik terug langs de kustlijn via het strand. Het waaide heel hard, maar gelukkig blies de wind in mijn rug. In Bray-Dunes rustte ik eventjes uit in een brasserie en bestelde iets om te eten en te drinken. Daarna liep ik verder over het strand tot aan de camping Perroquet. Bij een grenspaal uit 1819 trok ik via het grenspad, gelegen pal op de Frontiere, de duinen in van het natuurreservaat de Westhoek. Deze grenspaal werd hier ooit neergeplant om de grens aan te duiden tussen Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.
Er volgde een mooie passage door het mooie duinenlandschap van het natuurrervaat en een laatste stukje Calmeynbos.Ik ondervond dat het wandelen in het mulle zand best vermoeiend is. Het gaat daarenboven voortdurend op en neer, duin op en duin af. De zee, de duinen, de rust en de mooie natuur zijn de inspanning echter meer dan waard. Atleten die zich voorbereiden voor een deelname aan de Marathon Des Sables vinden hier gegarandeerd een uitstekend trainingsparkoers. Dergelijke uitdaging moet ik geenszins ambiëren. Maar dit wist ik eigenlijk al een heel poosje.
Er volgde een mooie passage door het mooie duinenlandschap van het natuurrervaat en een laatste stukje Calmeynbos.Ik ondervond dat het wandelen in het mulle zand best vermoeiend is. Het gaat daarenboven voortdurend op en neer, duin op en duin af. De zee, de duinen, de rust en de mooie natuur zijn de inspanning echter meer dan waard. Atleten die zich voorbereiden voor een deelname aan de Marathon Des Sables vinden hier gegarandeerd een uitstekend trainingsparkoers. Dergelijke uitdaging moet ik geenszins ambiëren. Maar dit wist ik eigenlijk al een heel poosje.
Mijn foto’s van de wandeling Adinkerke 9 februari 2019
Reacties
Een reactie posten