Langs de Frans-Vlaamse kust tussen Dunkerque en Calais
Een GR-dagstapper aan de Frans-Vlaamse “Côte d’Opale” tussen de havensteden Dunkerque en Calais.
We begonnen de wandeling vanuit Grand-Fort-Philippe, een plaatsje gelegen aan de monding van de gekanaliseerde Aa. Het dankt zijn naam aan het vroegere fort dat in de 16e eeuw door de Spaanse troepen aan de andere kant van de oever van de Aa werd gebouwd.
Heel jammer dat wat verderop de immense grijze “schreeuwlelijke” kerncentrale van Gravelines de mooie Noord-Franse kust ontsiert. Deze centrale heeft zes kernreactoren en is blijkbaar de op één na grootste kerncentrale van Europa. Ik vraag mij voortdurend af welke de gevolgen zouden zijn van een eventuele nucleaire ramp. Wie wil hier nog op vakantie komen? Er zijn nochtans heel wat campings in de omgeving.
Gelukkig ziet men de kerncentrale niet als men door de duinen en langs de kust richting Calais wandelt. We volgden een stukje van de GR120 (GR du Littoral) en wandelden door de duinen van de “Réserve naturelle du Platier d’Oye” en over het strand. Het natuurgebied is pas sedert 1987 een officieel natuurreservaat en eerder klein wat oppervlakte betreft, maar het is een belangrijk broedgebied voor heel wat vogelsoorten.
Her en der in de duinen en langs het strand liggen nog heel wat restanten van Duitse bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Een heel merkwaardig bouwwerk is de “Tour Penchée”, een simulatie van een kerktoren. Het Duitse leger bouwde deze toren om de piloten van het Engelse leger in verwarring ter brengen. De Duitsers probeerden deze toren aan het einde van de oorlog te vernietigen, maar dit is duidelijk niet gelukt.
Op de terugweg verkozen we om op het strand langs de kustlijn terug te wandelen en daarna langs de havengeul van de Aa terug te wandelen tot bij de parking aan het “Calvaire des Marins”. Het was hoogtij en er was slechts een smalle strook strand vrij tussen de kustlijn en de hoge duinen. Het was lastig stappen over het mulle zandstrand. Pas toen we heel dicht de dijk van de havengeul waren genaderd, stelden we vast dat we onmogelijk via deze weg de parking konden bereiken. Bij vloed wordt het gebied van schorren en slikken immers door het zeewater overspoelt. Er zat bijgevolg niks anders op dan een heel eind terug te wandelen via het strand en een doorgang te zoeken in de duinen en zo Grand-Fort-Philippe te bereiken.
Reacties
Een reactie posten