Van Watou naar Herzeele door de vallei van de Ijzer
Wandeling via het grensoverschrijdend wandelnetwerk Ijzervallei
Ik startte vanuit het grens- , brouwers- en kunstenaarsdorp Watou, dat ook wel “het dorp van hoge gisting” wordt genoemd. Via de wandelknooppunten stapte ik “over de frontiere” naar Herzeele.
Vanuit Herzeele wandelde ik terug naar Watou via Houtkerque. Ik stak de grens over in de Warandestraat. De Heidebeek of Ey-Becke, een riviertje dat nabij Haringe in de Ijzer uitmondt, vormt hier sedert 1677 de grens tussen België en la douce France. In 2017 wandelde ik van Roesbrugge naar Herzeele via de GR130 of GR Ijzer. Mijn verslag van deze tocht kun je hier nalezen: over de GR130 naar Herzeele.
In Houtkerque pauzeerde ik eventjes bij Gisèle in het kleine volkscafé “Au Saint Eloi”. Ik bestelde er een “Picon Vin Blanc”, het drankje van de grensstreek . Gisèle verklapte mij dat ze reeds 61 jaar het café runde en dat ze dit bleef doen voor het gezelschap. Dit was haar leven. Ze houdt er niet van om alleen te zijn. Vroeger hielden haar ouders hier café, maar haar kinderen willen de zaak niet verder zetten. Toen ik haar vertelde dat ik op wandel was, vertelde ze “dans la vie on doit faire ce qu’on a envie de faire. La vie est trop court”. Wijze woorden van een kranige dame.
Andere wandelingen in deze streek: Houtkerque en Herzeele
Mijn fotoreportage: Watou 16 maart 2019
Ik startte vanuit het grens- , brouwers- en kunstenaarsdorp Watou, dat ook wel “het dorp van hoge gisting” wordt genoemd. Via de wandelknooppunten stapte ik “over de frontiere” naar Herzeele.
Vanuit Herzeele wandelde ik terug naar Watou via Houtkerque. Ik stak de grens over in de Warandestraat. De Heidebeek of Ey-Becke, een riviertje dat nabij Haringe in de Ijzer uitmondt, vormt hier sedert 1677 de grens tussen België en la douce France. In 2017 wandelde ik van Roesbrugge naar Herzeele via de GR130 of GR Ijzer. Mijn verslag van deze tocht kun je hier nalezen: over de GR130 naar Herzeele.
In Houtkerque pauzeerde ik eventjes bij Gisèle in het kleine volkscafé “Au Saint Eloi”. Ik bestelde er een “Picon Vin Blanc”, het drankje van de grensstreek . Gisèle verklapte mij dat ze reeds 61 jaar het café runde en dat ze dit bleef doen voor het gezelschap. Dit was haar leven. Ze houdt er niet van om alleen te zijn. Vroeger hielden haar ouders hier café, maar haar kinderen willen de zaak niet verder zetten. Toen ik haar vertelde dat ik op wandel was, vertelde ze “dans la vie on doit faire ce qu’on a envie de faire. La vie est trop court”. Wijze woorden van een kranige dame.
Andere wandelingen in deze streek: Houtkerque en Herzeele
Mijn fotoreportage: Watou 16 maart 2019
Reacties
Een reactie posten