Een stukje GR130 (GR Ijzer) vanuit Bollezeele via Merckeghem naar Rubrouck.
Er was voldoende plaats om de auto te parkeren op het grote kerkplein van Bollezeele voor de Sint-Wadrillekerk. Ik volgde eerst een tweetal km een stukje GR dat ik kende van mijn vorige tocht vanuit Esquelbecq (zie
verslag) tot bij de drukke weg van Bourbourg naar Cassel. Wat verder deed de “chemin du Couvent” mij afdalen naar de vallei van de Hollandbeek tot bij het gehucht “het Pantgat”. Aan mijn linkerkant boven op de heuvel stond de kerk van Bollezeele en voor mij lag een beboste heuvelrug met het kerkje van Merckeghem er boven.
Het GR-pad vervolgt bij Pantgat een poosje zijn weg door de lager gelegen vlakte. Daarna gaat het linksaf en omhoog naar Merckeghem. De deur van het randocafé “A la botte du lin” stond open en ik nam er een korte pauze. Aan de gevel naast de deur hangt een geel bordje met de benaming in het Vlemsch: “Herberge in de Vlasboote”. Ik ben hier dus duidelijk in Frans-Vlaanderen. De GR loopt verder via de hoofdstraat van het dorpje, de weg van Bollezeele naar Watten, en daalt daarna af tussen de bomen via een graspad. Ik waande me hier eventjes in het West-Vlaamse Heuvelland of de Vlaamse Ardennen.
Bollezeele en Merckeghem liggen boven op een heuvelrug, die de scheidingslijn vormt tussen de Ijzervallei en het Houtland aan de ene kant en de vlakke polders, het Blootland, langs de andere kant. Ooit, heel lang geleden, kwam de zee tot aan de voet van deze heuvel. Bijna onmiddellijk na de afdaling volgde opnieuw een klimmetje door een strookje bos tot bij de watertoren boven op de Galgeberg, het hoogste punt van de GR Ijzer.
Het GR-pad zette vervolgens koers richting Rubrouck. Ik passeerde eerst een kleine camping bij een boerenhof en bereikte een bruggetje over de Ijzer in de “Cappelle Straete”. De Ijzer is hier amper een beekje en zoekt zich een weg door het landschap. Nog een kleine bult over en voor mij lag Rubrouck. Net voor de eerste huizen verliet ik de GR130 en wandelde tot bij het kerkje.
Rubrouck is vooral bekend door Willem van Rubroek , de Vlaamse ontdekkingsreiziger en missionaris, die in de 13 de eeuw via het Midden-Oosten naar Mongolië doorreisde en van dit exploot in het Latijn een reisverslag neerpende. In 2011 maakten ik reeds kennis met het dorpje en het “Circuit des Mares” (zie
mijn verslag). Achter het estaminet van Patricia Thoorens stond toen een Mongoolse Yurt opgesteld, die we konden bezichtigen. Ditmaal was het café “’t Huus van de Metsenaere” helaas gesloten. Na een ommetje rond het dorpje, begon ik aan de terugweg naar Bollezeele over de kaarsrechte “route de Bourbourg” en via het gehucht “t Hofland”. Bij het kapelletje en de “source Notre-Dame” kwam ik opnieuw op het GR-pad en wat later de marktplaats van Bollezeele.
In het dorp zijn er nog een drietal horeca-zaken waarvan enkel het café “aux Musiciens” open was. Veel keuze om de wandeling door te spoelen met een frisse pint had ik dus niet. Ik had nog een kleine babbel met de patron en patrones. Zij gaf mij nog enkele tips voor een later bezoek aan de regio.
De volgende etappe vanuit Rubrouck zal mij tot bij de bron van de Ijzer brengen in Buysscheure.
